Afwijzing doet pijn
Soms kan het draaglijker aanvoelen om geaccepteerd te worden voor wie je niet bent dan afgewezen om wie je bent

Soms kan het draaglijker aanvoelen om geaccepteerd te worden voor wie je niet bent dan afgewezen om wie je bent.
Het is een overlevingsstrategie die al op jonge leeftijd kan ontstaan. Een oerbehoefte om erbij te horen, een onderdeel te zijn van de groep. Daar is het veilig.
Ook speelt hierbij één van de systemische wetten: de wet van insluiting. Ieder systeem streeft ernaar om compleet te zijn. Zodra je niet erkend wordt, werkt dat verzwakkend voor het gehele systeem.
Tijdens de (familie)opstellingen in mijn praktijk komt dit regelmatig naar boven drijven. Afwijzing doet pijn en je wilt die pijn vermijden. Tegelijkertijd wijs je een deel van jezelf af…
Loyaal zijn aan het familiesysteem, je gezin van herkomst maakt dat je soms afdrijft van jezelf, je eigen veilige basis, je eigen kern.
Daarin een beweging maken in een opstelling geeft bevrijding. Het doorvoelen wat gevoeld wil worden. Niet vanuit je hoofd maar vanuit je lijf. De inzichten landen vervolgens vanuit je lijf naar je hoofd.
Share
