Alleen zijn met de pijn
Alleen zijn met de pijn heeft grote impact

Alleen zijn met de pijn heeft grote impact. De vrouw in mijn praktijk had als kind veel buikpijn. Haar moeder legde vaak haar hand op haar buik. Dat vond ze heel fijn, de warmte verzachtte maar haalde de pijn niet weg.
Uiteindelijk was een ziekenhuisopname genoodzaakt. Voor een klein meisje was dat heel ingrijpend. De injecties, het onderzoek, de operatie, bij alles werd haar strijdlust opgewekt. Ze wilde haar grenzen bewaken maar werd overruled. Buiten bezoektijd moest ze alleen, zonder haar ouders, ondergaan wat haar lijf en mind niet wilden.
In haar huidige leven is ze keer op keer op zoek naar controle. Het maakt haar onzeker en verdrietig. Tijdens de sessie gaan we terug naar haar kindpijn. De tranen die nog niet zijn gehuild kunnen stromen. En vanuit haar volwassen plek kan ze troosten en koesteren. Er voor haar kleine ikke zijn.
Zoals Gabor Maté het zo treffend omschrijft: ‘Hoe gevoeliger je van nature bent, hoe meer kans je hebt om (emotioneel) gewond te raken. En het is cruciaal of er iemand voor je was die naar je luisterde, die beschikbaar was. Dat kan een familielid zijn, maar ook een vriend of leraar.
Het gaat erom dat je je niet helemaal alleen voelde, maar gesteund. Hoe ik het altijd omschrijf is: een trauma is niet wat er met je gebeurt, maar wat er binnen in jou gebeurt door wat er is gebeurd.’
Geraakt door de schoonheid begeleid ik het proces. Dankbaar voor haar reis en haar beweging om zichzelf weer heel te willen voelen
Ook ben ik diep onder de indruk van de wijsheid in haar lijf en ziel. De kracht van de opstelling heeft haar liefde en rust gebracht.
Share
